Afrika ondergaat ingrijpende veranderingen. En toch wordt het continent net nu aanzien als het zwaartepunt van mondiale groei – we worden er vaak genoeg aan herinnerd – ondanks alle inheemse problemen die er heersen. Believers en sceptici zijn het over een essentieel punt eens: om deze rol te kunnen vervullen en daadwerkelijk de eerste stappen richting groei te kunnen zetten, zal een heuse middenklasse dienen te ontstaan en zal de bedrijfswereld ter plaatse de nodige competenties dienen te vinden, zodat ze zich kan ontwikkelen.
Toegegeven, deze processen vragen tijd, wat dan weer te wijten is aan verschillende factoren. Zo is er bijvoorbeeld de weigerachtige houding van vele Afrikanen, om na voltooiing van overzeese studies en vaak enige werkervaring bij multinationals terug te keren naar de heimat, waar ze zijn geboren en opgegroeid (soms maar voor korte tijd). Er is ook het economische beleid van vele lokale autoriteiten, dat niet of niet langer strookt met de hedendaagse realiteit en dat derhalve tot weinig enthousiasme inspireert. Veelal kunnen we ook het financiële beleid aanhalen, waarbij bestrijding van de inflatie het steeds wint van het stimuleren van de groei door het aanvaarden van prijsstijgingen. De opsomming stopt hier niet. Er zijn nog meerdere belangrijke elementen die een zekere stagnatie in de hand werken. Denken we bijvoorbeeld maar aan de BREXIT, die allicht een aanpassing van commerciële akkoorden op lange termijn zal noodzakelijk maken. Of denken we aan de presidentiële campagnes van zowel Hillary Clinton als Donald Trump, waarin het eerste woord over Afrika nog moet vallen. Er blijft dus nog een lang weg af te leggen.
Maar … laten we ons niet te zeer focussen op de moeilijkheden. Laat ons ook Afrika prijzen voor de intelligente manier waarop het begint gebruik te maken van het globaliseringsproces. Zo is de digitalisering van de maatschappij er haast overal doorgedrongen. Online banking is een van de belangrijkste kenmerken van de economie en is een stimulans voor de creatie van onuitgegeven economische modellen. E-learning en cursussen-op-afstand zijn ideale oplossingen voor afgelegen gebieden om toegang te krijgen tot informatie. Nog in andere domeinen is er bijvoorbeeld de aanleg van een luchthaven voor drones in Kigali (’s werelds eerste!), van waaruit een snelle (binnen de 35 minuten) bevoorrading met medicijnen en bloedzakjes mogelijk is van medische hulpposten en hospitalen verspreid over het ganse grondgebied. Vergeten we ook niet dat Nigeria sedert 2003 al vijf satellieten succesvol lanceerde, waarmee de vruchtbaarheid van de bodem wordt gemonitord en de vernietiging van de oogst door migrerende sprinkhanenplagen wordt in kaart gebracht. Dit alles maar om aan te tonen, dat de economische actoren er goed aan doen om aandacht te besteden aan het doen en laten van de consumenten, die bij de jongste van de wereld horen. Deze jonge generatie wil niet meer of minder dan genieten van een democratisch bestel en deel uitmaken van de consumptiemaatschappij. Het zijn die jongeren, die de pioniers mogen heten van een middenklasse, die weldra allicht een groep van 1 miljard consumenten zal tellen.
